सखे...

डोळ्यात पाहता पाहता अवचित मैत्र फुलावा
शब्दात गुंफता शब्द नात्याचा मेळ जुळावा
हलक्याशा विनोदा माझ्या खळखळून दाद तू द्यावी
अन शायरीत तुझ्या ग माझी संध्या न्हाऊनी जावी

मैत्री अशी दृढ व्हावी की शब्दास बंध नसावे
जे मनात तुझ्या ग आले माझ्याही मनी ते यावे
अथांग सागरी किनारा अन सुर्य पलीकडे बुडावा
एकही शब्द न बोलता तिथे संवाद आपला घडावा

चिंब पावसात भिजावे रखरखीत उन्हात फिरावे
साथीला तू असता बस्स निश्चिंत होऊनी जगावे
माळोरान तुजसवे तुडविता काट्यांची फुले व्हावी
चालता चालता तुजसवे ग धरणी अपूरी पडावी

हसावे तुझ्यासोबत अन कुशीत तुझ्याच रडावे
असता तुजसवे मज दु:ख़ ही सुखासम व्हावे
सुख़ दुख़े माझी सारी तुझ्याच आधीन असावी
अंकावरी निजता तुझ्या हलकेच पापणी मिटावी
अंकावरी निजता तुझ्या हलकेच पापणी मिटावी